' Sen bizi hiç sevmedin be devlet '

DERSİM DE Kİ KATLİAM

Bir kız tanıdım ben İstanbul'da

Henüz 13 yaşlarında

Kırık Türkçeyle

Korka korka

Yaşamış olduğu zulmü anlatıyordu

O vakit anladım

Vatansızlığın

Sürgünün

Dayatmanın ne kadar korkunç ve ne kadar insanlık dışı bir yaptırım olduğunu

Konuşurken Gözlerini saklayarak

İçini derin derin Çekerek anlatıyordu

Bir nesilin ne şekilde kıyama ve Sürgüne tabii tutulduğunu

Asker her yeri kuşatmıştı

Makinalıyı kurmuşlardı

Köyün hâkimiyetini sağlayan

Yüksek bir tepeye

Kaçış yoktu bu kaderimizden

Yazılmış bir kere alnımıza

Hayın damgası

Yok edilecektik

Yada canlı canlı

Bir çukura gömülecektik

Koskoca bir ülkede

Kimsesizdik yalnızdık

Arkamızda ve yanımızda

Ölülerimize dahi

Sahip çıkacak

Ne bir devletimiz

Ne de mezar taşımıza

İsmimizin yazılması için

Kendimizi ispatlayacak kimliğimiz vardı

Mermiler yağıyordu ardı ardına

Evler Ateş'e veriliyor

Hayvanlarımızın kurşunlanıyor

Hamile kadınlarımızın

Süngüyle Karnı deşiliyor

Erkekler ise

Bir bahçede toplanıp

Kafasına taş vura vura parçalanıyor

Yada kurşunlanıyordu

Kimimiz dağlara sığınmıştı aylarca

Susuz ve açtık

Konuşamıyorduk sesimiz duyulmasın diye

Ve az ötede bebeğinin ağlamasını bastırmak için

Göğsüne ağzını dayayarak Öldüren bir anne duruyordu

O çocuğun ölümü

Belkide bir Çoğumuzun kurtuluşu demekti

Ey yaradan

Sen yaratmıştın böyle bir anne

Böyle Bir çocuk

Şimdi bize edilen bu zulüm revamı söyle

Sefil sergan olmuştuk

Öylesine kederli

Öylesine yersiz

Öylesine yurtsuzduk

Hangi dilde ağlasak

Hangi dilde yalvarsak

Hangi dilde bayrak açsakki

Olmasın tekrarı

Olmasın zulmün çilesi

Şu zavallı yetim bedenimizin üzerinde

Yıl bilmiyorum kaç idi

1920 Koçgiri' mi desem

1930 Zilan' mı desem

1938 Dersim' mi desem

1978 Maraş' mı desem

1980 Çorum' mu desem

1995 Gazi'mi desem

Ne desem ne etsem bilmiyorum

Ama çok iyi bildiğim tek şey var ki

Sen bizi hiç sevmedin be devlet

Sen bizi hiç koruyup kollamadın be devlet.

Uğur Akbulak #Dersim1938

Yaşam, 16 Kasım 2019 06:57