NEREDEN NEREYE/2
“Ölümün Birleştirdiği Toplum”
Dünyanın tüm dillerinde en ağır kelime “ölüm”dür.
“Öldü” denildiğinde her şey bir anda biter.
Sessizlik, çaresizlik ve kabullenme arasında insan, acıya teslim olur.
Artık yapılacak bir şey yoktur.
Türkiye, kısa bir zaman aralığında iki büyük kaybı yaşadı:
Sırrı Süreyya Önder ve Ferdi Zeyrek…
İki isim de farklı alanlarda, farklı kimliklerde ama aynı samimiyetle halkın gönlünde yer edinmişti.
Sırrı Süreyya Önder’in ölümü, sadece sevenlerini değil, fikir ayrılıklarını bir kenara bırakmış geniş bir toplumu yasa boğdu.
Aynı şekilde, Ferdi Zeyrek’in ani ve trajik ölümü de toplumun ortak vicdanında derin bir iz bıraktı.
Bu iki acı, bize bir gerçeği yeniden hatırlattı:
Acılar, toplumun tüm kesimlerini birleştiriyor.
Oysa biz hep bunu, sevinçle başarabilmeyi hayal etmedik mi?
Keşke sadece yaslarda değil, hayattayken de bir olabilsek.
Ferdi Zeyrek...
Bir baba, bir eş, bir dost, bir başkan, bir CHP’li, bir Manisalı, bir yol arkadaşı, bir dava insanı…
Manisa, çalışkan ve dürüst bir başkanını;
CHP, ilkeleriyle yaşayan bir neferini;
Özgür Özel, birlikte büyüdüğü can dostunu;
Türkiye, inandığı gibi yaşayan bir evladını kaybetti.
Geride bıraktığı ailesinin ve sevenlerinin acısını tarif etmek mümkün değil.
Ferdi Başkan’ın kızının acı içindeki şu cümlesi ise yürek dağladı:
“Umarım babamın kanı yerde kalmaz.”
Bu söz, bu ölümün aslında bir ihmalin sonucu olduğunu bizlere haykırıyor.
Evet, bu ülkede yaşamak kadar, ne yazık ki ölmek de çok kolay.
Biz, Ferdi Zeyrek’i erken uğurladık.
Ama bu acı, belki de daha çok şeyi değiştirmeli.
Daha sorumlu bir yönetim anlayışı, daha şeffaf bir kamu düzeni, daha vicdanlı bir ülke...
Ferdi Başkan’a Allah’tan rahmet diliyorum.
Ailesine, Özgür Özel’e, CHP camiasına ve tüm Türkiye’ye baş sağlığı diliyorum.
Bazı insanlar yaşarken sevilir, öldüğünde ise birleşme sebebi olur.
Ferdi Zeyrek onlardan biriydi.
10.06.2025/Arguvan
