YENİ YIL, ESKİ YÜKLER
Yeni Yıl, Eski Yükler (Arguvan’dan Bakınca)
Takvim değişiyor Arguvan’da.
Ama yükler yerinde duruyor.
Yeni yıla giriyoruz; depremden kalan hasar, yarım kalan evler, eksik kalan hayatlar da bizimle birlikte giriyor.
Burada yeni yıl, dileklerle değil; sobanın başında, konteynerin içinde, yarın ne olacak sorusuyla karşılanıyor. Umut var elbette ama yorgun. Çünkü Arguvan’da umut da yokuş yukarı.
Arpa, Buğday yanında Kayısı hâlâ bu ilçenin kaderi.
Ama artık dalda umut kadar korku da var.
Bir yıl don vuruyor, bir yıl maliyet. Üretici toprağa küsmez ama yalnız bırakılmaya da alışamaz. Ne yazık ki devletin 2026 bütçesinde Arguvan’ın adı yok; olsa olsa dipnotlarda, küçük harflerle.
Bütçe Ankara’da yazılıyor.
Faiz kalın puntolarla,
müteahhitler büyük başlıklarla,
köylü ise satır aralarında kayboluyor.
Kimi kolunda servet taşıyor, zamanı dolarla ölçüyor.
Arguvan’da ise pazarda kilo değil, yarım kilo soruluyor.
Sosyalleşmek lüks, bir çay bile hesap işi.
Gençler gitmeyi düşünüyor, yaşlılar “bir yıl daha dayanır mıyız” diye bekliyor.
Zengin arabasını dağdan aşırıyor,
fakir ovada yolunu şaşırıyor.
Bu sadece bir benzetme değil; bu, memleketin özeti.
Yıl yeni olabilir ama sosyal hayat eski.
Çünkü ezilenler yan yana gelmedikçe,
umut tek başına ne tarlayı sürer
ne de enkazı kaldırır.
Yine de…
Arguvan insanı bilir:
Umut fakirin ekmeğidir.
Dilerim yeni yıl;
bu ilçede ışıkların sönmediği,
Tahıl Üretiminin devam ettiği ve kayısının dalda kaldığı,
gencin gurbete değil yarına baktığı,
adaletin ve barışın
bu topraklara gerçekten uğradığı
bir yıl olur.
Yeni yılınız kutlu olsun.
